Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Η ιστορία του. Πρόλογος






Σε όσους πέρασαν για να μην ξεχαστούν….
  Σε όσους υπάρχουν για να θυμούνται….
 Σε όσους θα έλθουν για να γνωρίζουν….
                                                

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

     Παρ’ ότι η έργο μας αυτό με τον τίτλο «ΤΟ ΚΑΛΛΙΑΝΙΟΝ – ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ» το οποίο, είτε κρατάτε τώρα στα χέρια σας, είτε ολισθαίνει στην οθόνη του υπολογιστή σας, αποτελεί το δεύτερο «συγγραφικό» μας έργο, εν τούτοις ακόμα δεν θα μπορούσαμε να αυτοχαρακτηριστούμε «συγγραφείς» ή να κατατάξουμε τον εαυτό μας στην τάξη των ιστορικών. Και τούτο γιατί συναισθανόμαστε ότι πρώτον μας λείπει το έμφυτο ταλέντο ενός συγγραφέα ή αντίστοιχα ενός ιστορικού, και δεύτερον τώρα που αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε την παρούσα εργασία, ανακαλύπτουμε σε αυτήν κάποια κενά. Τα κενά αυτά θα τα επισημάνουμε βέβαια στα κεφάλαια που θα ακολουθήσουν.
    Το γεγονός εξ’ άλλου ότι η εργασία μας αυτή δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό, αλλά σε λίγους ανθρώπους που συνδέονται μεταξύ τους με τον κοινό τόπο της καταγωγής τους, μας στέρησε το δικαίωμα να έχουμε έστω την αυταπάτη ενός συγγραφέα. Έτσι λοιπόν ακόμα, το γεγονός ότι γνωριζόμαστε μεταξύ μας στέρησε το δικαίωμα του χαρακτηρισμού αυτού. Η αγάπη όμως για τον γενέθλιο τόπο μας, υπερνίκησε τις όποιες αρχικές αναστολές μας, για το αν θα έπρεπε να γίνει η δημοσίευση της παρούσας εργασίας ή όχι και να ‘μαστε τώρα μπροστά από αυτή την έκδοση. Έτσι λοιπόν αν μας κρίνετε, αφού θα μας κρίνετε υποθέτουμε, από την μελέτη της παρούσας εργασίας τουλάχιστον βάλτε λίγη επιείκεια παραπάνω, γιατί όπως προαναφέραμε ούτε συγγραφείς αλλά ούτε και ιστορικοί είμαστε.
     Αυτά, σαν Πρόλογο του Προλόγου. Και πάμε παρακάτω.
     Αλλά αφού αρχίσαμε την «εξομολόγησή» μας πρέπει να σας εκμυστηρευτούμε και τα υπόλοιπα. Η εργασία μας λοιπόν αυτή, είναι αποτέλεσμα μιας άλλης που είχαμε ξεκινήσει πριν από κάμποσα χρόνια και η οποία αφορούσε τις ρίζες και την ιστορία του επωνύμου μας. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής τα οποία καταγράψαμε με τον τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΚ(Κ)ΟΣ(Ι)ΟΥΛΑΙΩΝ», τα δημοσιοποιήσαμε την Άνοιξη του 2002. Κατά την διάρκεια όμως  αυτής της έρευνας, πολλά έγγραφα ή διάφορα άλλα ιστορικά στοιχεία, άγνωστα όχι μόνον σε εμάς αλλά πιστεύουμε σε αρκετούς συγχωριανούς, «έπεσαν» στα χέρια μας. Έγγραφα στοιχεία ή κάποιες άλλες αναφορές από μεγάλους και καταξιωμένους ιστορικούς συγγραφείς, τα οποία αφορούν την ιστορική πορεία του χωριού μας στο πέρασμα του χρόνου. Όλα αυτά λοιπόν τα στοιχεία εμείς τα συγκεντρώσαμε, τα αντιπαραβάλλαμε, τα ελέγξαμε ως προς την γνησιότητα και την ορθότητά τους, τα συμπληρώσαμε με κάποια ακόμα που «γέννησε» η δική μας έρευνα και σας τα παρουσιάζουμε μέσα από τις σελίδες που θα ακολουθήσουν.
     Λίγα λόγια για τις σελίδες που θα ακολουθήσουν.

     Ο τίτλος του έργου μας.

     «Βαπτίσαμε» το έργο μας αυτό, με τον τίτλο, «ΤΟ ΚΑΛΛΙΑΝΙΟΝ – ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ», γιατί όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας, στα κεφάλαια που θα ακολουθήσουν, δεν είμαστε οι πρώτοι και ως εκ τούτου οι μοναδικοί, που έχουν ασχοληθεί με το εγχείρημα της καταγραφής της ιστορίας του χωριού μας. Και παλαιότερα κάποιοι άλλοι συγχωριανοί μας είχαν ασχοληθεί με το ίδιο θέμα. Αυτά σχετικά με την λέξη «Δεύτερη».
     Ακόμα κάποια κενά, μιλήσαμε για αυτά νωρίτερα, που θα ανακαλύψετε μέσα στις επόμενες σελίδες και λέγοντας κενά, εννοούμε θέματα της ιστορικής κυρίως πλευράς, δικαιολογούν την λέξη «Συμβολή».
     Έτσι λοιπόν ο τίτλος που δώσαμε στο έργο μας αυτό, δικαιώνει πιστεύουμε, αυτήν την δεύτερη απόπειρα καταγραφής της ιστορίας του χωριού μας.

     Τα κείμενά μας.

     Αφού λάβαμε υπ’ όψιν μας ότι, «….το να γράφεις την ιστορία ενός τόπου είναι δύσκολο και κομμάτι επικίνδυνο, γιατί η τεκμηρίωση των Ιστορικών γεγονότων απαιτεί πλατειά μελέτη και βαθιά σκέψη. Ωστόσο εγώ σήμερα το τολμώ….». (Ι. Θ. Γαλάνης. Ο τέως Δήμος Θελπούσης Γορτυνίας. Σελ. 14). Καθώς επίσης και το ότι «…..Η έρευνα αυτή άρχισε δειλά, γιατί ήταν πεποίθηση ότι στο χώρο γενικά του χωριού, δεν υπήρχε τίποτα ενδιαφέρον. Βέβαια υπήρχαν πάντα στο νου τα δύο βασικά ερωτήματα:
Α). Πότε και πώς δημιουργήθηκε το χωριό, ποίοι οι πρώτοι κάτοικοί του και ποια είναι η ιστορική διαδρομή του έως σήμερα.
Β). Τι προϋπήρχε στο χώρο του, τι κάτοικοι κατοικούσαν αυτό το χώρο, ποίοι οι πιθανοί προϋπάρχοντες οικισμοί, χωριά και πόλεις.
     Τα δύο αυτά ερωτήματα που συνοπτικά αφορούν την ιστορία και την προϊστορία του χωριού δεν είναι και τόσο εύκολο να απαντηθούν, αν δεν υπάρξει επισταμένη έρευνα σε δύο βασικά άξονες. Ο ένας είναι οι υπάρχουσες έντυπες ιστορικές πηγές, οι οποίες αν και φτωχές δεν είναι ανύπαρκτες, όπως διαπιστώσαμε σε μια έρευνα λίγων μηνών. Ο άλλος άξονας είναι η επιτόπια έρευνα, και ανασκαφή σε χώρους, όπου υπάρχουν ίχνη που δείχνουν, ότι προϋπήρχαν κάτοικοι σε αυτούς. Η ανασκαφή βέβαια, είναι η σαφώς πιο δύσκολη εργασία, γιατί αν δεν γίνεται από εντεταλμένο φορέα, είναι ανεπίτρεπτη και παράνομη. Αν σκεφτούμε επίσης, ότι οι ανασκαφές στην Ελλάδα, δεν έχουν γίνει σε μεγάλο ποσοστό, ούτε ακόμη και σε επιβεβαιωμένους πολύ σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, τότε μπορούμε να αναλογιστούμε, ποιο θα μπορούσε να είναι το ενδιαφέρον επίσημων φορέων, για πιθανούς τέτοιους δικούς μας χώρους……
     …..Αυτό βέβαια που μας λυπεί, είναι το ότι διαπιστώσαμε κάποιες καταστροφές στα υπάρχοντα ίχνη, π.χ. τάφους ανορθόδοξα σκαμμένους, από ιδιώτες πιθανόν, με κίνητρο την εύρεση κάποιου θησαυρού και, ίσως έχουν χαθεί οι πληροφορίες, που θα μπορούσαμε να πάρουμε.
     Η τρίτη ενότητα αυτής της έρευνας είναι η σύνθεση των υπαρχόντων δεδομένων, είτε από έντυπες πηγές, είτε από επιτόπια διαπίστωση, με μια προσωπική συμπερασματολογία, που στηρίζεται αφ΄ ενός μεν στην διασταύρωση των πληροφοριών, αφ΄ ετέρου δε σε αυτήν την υπόθεση και την μέγιστη πιθανότητα της ιστορικής αλήθειας.
     Η καταγραφή των πληροφοριών είναι δύσκολη εργασία, η σύνθεση όμως , είναι ακόμη δυσκολότερη. Όλη η Ιστορία δεν είναι παρά μια σύνθεση πληροφοριών όπου σπουδαίο ρόλο παίζουν η εκδοχή και πιθανότητα, ιδίως, όταν οι πηγές είναι πτωχές και οι πληροφορίες μη διασταυρούμενες. Επίσης αρνητικοί παράγοντες είναι ο υποκειμενισμός και το συναίσθημα ….». (Γιάννης Μπουσιούτης. Έρευνα περί την Δάφνη Καλαβρύτων. Εισαγωγή).
     Κάπως έτσι θα είναι και τα κείμενα μας που θα ακολουθήσουν. Τολμήσαμε και εμείς να καταγράψουμε αρκετές απόψεις και ιστορικές αναφορές από καταξιωμένους ιστορικούς, εμπλουτισμένες με τα αυθεντικά έγγραφα, που αφορούν την ιστορία του χωριού μας. Επίσης στα κείμενά μας θα συμπεριλάβουμε και τις μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων ή ανθρώπων που έζησαν από κοντά κάποια γεγονότα ή καταστάσεις στον χώρο ή την περιοχή του χωριού μας. Τις καταγραφές, τα έγγραφα και τις μαρτυρίες αυτές συνδέουμε όπου χρειάζεται με λίγα δικά μας λόγια και τούτο για να υπάρχει μια κατανοητή συνέχεια στο νόημα και την ροή των κειμένων μας.
     Σε εκείνο που δώσαμε μεγαλύτερη βαρύτητα είναι τα έγγραφα. Τούτο γιατί «….Τα έγγραφα θα είναι ο οδηγός του μέλλοντος ιστορικού. Η φήμη και οι διηγήσεις συγχίζουν τα πράγματα….». (Φωτάκος. Απομν. Προλ. Σελ. ιθ’). Αυτά τα επίσημα γραφτά μνημεία που διαλύουν τις αμφιβολίες, τις αμφισβητήσεις, τις επιφυλάξεις και τη σύγχυση, αυτά που αποδεικνύουν την ορθότητα των ιστορικών καταγραφών, εμπλουτισμένα με κάποια ακόμα που, ως προαναφέραμε «γέννησε» η δική μας έρευνα, θα παρουσιάσουμε στο τέλος του παρόντος στα σχετικά ανάλογα παραρτήματα.
     Στο τέλος επίσης θα παραθέσουμε και την σχετική βιβλιογραφία μέσα από την οποία πιθανόν αναζητήσετε κάποια ειδικότερα ή λεπτομερέστερα στοιχεία που καταγράφουμε εδώ.

     Ευχαριστίες.

     Ευχαριστούμε όσους συνέβαλλαν στην συλλογή των πληροφοριών γύρω από την ιστορία του χωριού μας. Όλους όσους ρωτήσαμε κάτι γύρω από αυτό ή την περιοχή του και οι οποίοι – να το επισημάνουμε αυτό – όλοι, μας απάντησαν με μεγάλη προθυμία.
     Κυρίως ευχαριστούμε θερμότατα τον Ν. Σάλαρη δικηγόρο εκ Καλλιανίου ο οποίος μας παρεχώρησε το αρχείο της εφημερίδος «Ένωσις Καλλιανιωτών» στο οποίο ήταν εκδότης. Αρκετά στοιχεία της εν λόγω έκδοσης θα μας δοθεί η ευκαιρία να καταγράψουμε στην συνέχεια του παρόντος.
     Ευχαριστούμε επίσης τον Δημήτριο Κ. Γεωργόπουλο συνταξιούχο καθηγητή από το χωριό Μάκρη Τριπόλεως για την δωρεά του βιβλίου του πατέρα του Κώστα Γ. Γεωργόπουλου δημοδιδασκάλου, με τον τίτλο «Οικογενειακοί Αρκαδικοί Θρύλοι». Κάποια στοιχεία και αυτής της έκδοσης θα συμπεριλάβουμε στις σελίδες που θα ακολουθήσουν.
     Τέλος ευχαριστούμε θερμότατα τον ιστορικό και συγγραφέα του έργου, «ο τέως Δήμος Θελπούσης Γορτυνίας», Ιωάννη Θ. Γαλάνη από το χωριό Ράχες για την πολύτιμη προσφορά και εμπλουτισμό του παρόντος με έγγραφα από το αταξινόμητο υλικό των Γενικών Αρχείων του Κράτους.

     Διευκρινήσεις.

     Παρ’ ότι όπως προαναφέραμε το έργο μας αυτό, αποτελεί τρόπον τινά μια συλλογή ιστορικών αναφορών και εγγράφων που αφορούν την ιστορική διαδρομή του χωριού μας και γενικότερα της περιοχής του, προσέξαμε να μην «κλέψουμε» πνευματικές ιδιοκτησίες από βιβλία στα οποία «απαγορεύεται η ολική ή μερική ανατύπωση χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη», και τούτο γιατί, αν και δεν έχουμε οικονομικά κίνητρα, να μην κατηγορηθούμε γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν για εδώ, ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή κατά παράφραση, ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου της εργασίας αυτής, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του «συγγραφέα και εκδότη». Ο νόμος 2121/1993 «περί πνευματικής ιδιοκτησίας» και κανόνες Διεθνούς Δικαίου πού ισχύουν στην Ελλάδα, δεν ισχύουν στη παρούσα εργασία.
     Θα τα ξαναπούμε....….

       

                                                                                 Κωνσταντίνος Γ. Κοκοσιούλης


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου